Μερικές αθλητικές κακώσεις αναγνωρίζονται εύκολα με μόνο απλή παρατήρηση , άλλες όμως μπορεί να εμφανισθούν βαθμιαία και να μην είναι τόσον εμφανείς στην απλή παρατήρηση. Έτσι καλόν είναι να γνωρίζουμε τόσον εμείς οι γονείς όσον οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές κάποια συνηθισμένα απλά και κοινά σημεία τα οποία θα μας προειδοποιήσουν τόσον για την ύπαρξη κάποιου τραυματισμού αλλά πολλές φορές και για την σοβαρότητα του τραυματισμού . Αν τις προειδοποιήσεις αυτές διαλέξουμε να τις αγνοήσουμε τότε το τραύμα δυνατόν να εξελιχθεί σε χρόνιο .
α) Πόνος αρθρώσεων: – Ο πόνος σε μια άρθρωση ειδικά στο γόνατο , τον αγκώνα , την ωμοπλάτη και τον καρπό δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοείται . Οι αρθρώσεις δεν καλύπτονται από μυς . Έτσι είναι πολύ σπάνιο μία κάκωση σε αυτές τις περιοχές να οφείλεται σε μυϊκό πρόβλημα . Γενικά πόνος που εμφανίζεται σε μία από τις περιοχές αυτές και ο οποίος διαρκεί περισσότερες από 48 ώρες απαιτεί Ιατρική διάγνωση και αντιμετώπιση.
β) Ευαισθησία σε συγκεκριμένο σημείο : Εάν η πίεση με το δάκτυλο σε συγκεκριμένο σημείο , είτε αυτό είναι κόκκαλο , μυς ή άρθρωση προκαλεί πόνο τότε είναι πολύ πιθανή ή ύπαρξη κάκωσης , λιγότερο ή περισσότερο σοβαρής . Εάν το ίδιο σημείο στο αντίθετο μισό του σώματος δεν παρουσιάζει τον ίδιο πόνο τότε καλόν θα είναι το πρόβλημα να τύχει Ιατρικής Διάγνωσης.
γ) Οίδημα : Συνήθως είναι εμφανές και εύκολα το παρατηρεί κάποιος , υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μπορούμε απλά να το νοιώθουμε. Ένα οίδημα αποτελεί πάντοτε ένα σημείο ύπαρξης κακώσεως και δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να το αγνοούμε. Συχνά ένα οίδημα μέσα σε μια άρθρωση θα προκαλεί πόνο ,δυσκαμψία της άρθρωσης καθώς και ένα χαρακτηριστικό τριγμό αφού οι τένοντες οι οποίοι έχουν μετακινηθεί κτυπούν ο ένας πάνω στον άλλο.
δ) Ελάττωση εύρους κινητικότητας: Εάν το οίδημα δεν είναι εμφανές μπορούμε να το διαπιστώσουμε ελέγχοντας το εύρος κινήσεων μίας άρθρωσης που σε περίπτωση παρουσίας οιδήματος θα είναι ελαττωμένο ενώ ταυτόχρονα κάνουμε σύγκριση με την ίδια άρθρωση στο απέναντι μισό . Εάν υπάρχουν διαφορές τότε είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι υπάρχει κάκωση .
ε)Συγκριτική κόπωση: Η σύγκριση της μία πλευράς του σώματος με την άλλη σε ότι αφορά την κόπωση είναι δύσκολο να γίνει αποτελεί όμως καλό στοιχείο το οποίο μπορεί να αποκαλύψει την ύπαρξη τραυματισμού. Για παράδειγμα η προσπάθεια ανύψωσης βάρους είναι εύκολη με το ένα χέρι ή πόδι και δύσκολη , επώδυνη ή ακόμη και αδύνατη με το τυχόν τραυματισμένο μέλος.
στ)Μούδιασμα , κνησμός , φαγούρα , τσιμπήματα (βελονιάσματα) Δεν τα αγνοούμε ποτέ. Συνήθως σχετίζονται με πιέσεις σε νεύρα , κι δυνατόν να είναι στοιχείο ύπαρξης κάποιας σοβαρής κάκωσης και σε αυτή τη περίπτωση είναι απαραίτητη η ιατρική διάγνωση.
Αντιμετώπιση των Κακώσεων
1. ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ
Ελαφράς μορφής κακώσεις καθώς και κακώσεις από υπερβολική χρήση απαιτούν ξεκούρσαση , με αποφυγή της χρήσης του τραυματισμένου μέλους για τουλάχιστον 3 με 5 μέρες.Πρόωρη χρήση του τραυματισμένου μέλους δυνατόν να πρκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στην περιοχή , δυνατόν να προκαλέσει αιμορραγία και σίγουρα να μεγαλώσει την χρονική διάρκεια αποθεραπείας.Ακινοτοποίηση με επίδεσμο , νάρθηκες ή άλλο μέσο θα βοηθήσει στην πιο γρήγορη αποθεραπεία.
2. ΣΥΜΠΙΕΣΗ
Σε ένα οξύ τραυματισμό η άμεση συμπίεση είναι σημαντική. Η εφαρμογή άμεσης εξωτερικής πίεσης στην τραυματισμένη περιοχή θα βοηθήσει στην ελάττωση της αμιμορραγίας. Η συμπίεση μπορεί να γίνει με την χρήση ενός ελαστικού επιδέσμου ο οποίος μπορεί να εφαρμοσθεί γύρω από τον πάγο που έχουμε ήδη τοποθετήσει. Η συμπίεση μπορεί να εφαρμόζεται καθ΄ολη την διάρκεια της ημέρας το βράδυ όμως θα πρέπει να αφαιρείται και το τραυματισμένο μέλος να τοποθετείται πιο ψηλά απο το επίπεδο της καρδίας.
3. ΑΝΥΨΩΣΗ
Βοηθά στην ελάττωση της εσωτερικής αιμορραγίας και του οιδήματος.Η τραυματισμένη περιοχή θα πρέπει να ανυψώνεται πάνω από το επίπεδο της καρδίας .
4. ΠΑΓΟΣ
Η χρήση πάγου είναι ότι καλύτερο μπορεί να κάνει κάπιος όταν έχει να αντιμετωπίσει κακώσεις των μαλακών μορίων.Ο πάγος ελαττώνει το οίδημα την αιμορραγία, τον σπασμό και τον πόνο και θα πρέπει να τοποθετείται πάνω στο τραυματισμένο μέλος μέσα στις πρώτες 24-72 ώρες.